سندرم « پرستش سلبریتی »؛ تکریم رونالدو، تحقیر هوادار
تاریخ انتشار: ۳۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۲۶۲۳۹
عصر ایران؛ یادداشت میهمان؛ سمانه کوهستان؛ (دانشجوی دکتری جامعهشناسی فرهنگی) - چندهفتهای است که ماجرای بازی تیم فوتبال النصر عربستان با پرسپولیس و حضور مگاسلبریتی ورزشی؛ کریستین رونالدو در فضای کشور و شبکههای اجتماعی سروصدای زیادی به پا کرده است؛ از تدارک ویژه برای حضور او در سوئیت اختصاصی تا نحوه پذیرایی و خوشامدگویی.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
سندرم «پرستش سلبریتی» پدیده جدیدی نیست، در نقاط مختلف جهان سلبریتیهای بسیار مشهور طرفداران پروپاقرص فراوانی دارند که به هر کاری دست میزنند تا برای ثانیهای هم شده، موفق به تماشای اسطوره خود شوند. نمونه اخیر آن حضور طرفداران نوجوان تیلور سوئیفت خواننده مشهور آمریکایی است که برخی زلزلهشناسها شدت هیاهو و هیجان طرفداران او در کنسرت را منجر به وقوع زمینلرزهای 2.3 ریشتری دانستهاند.
موضوع زمانی چالشبرانگیز میشود که این اتفاق در ایران رخ میدهد، در جامعهای که در آن روزانه با انبوه مشکلات ریزودرشت دستوپنجه نرم میکند، از منازعه بر سر حجاب تا مشکلات اقتصادی. چرا در چنین جامعهای پرستش سلبریتی و رویدادهایی از این قبیل آن هم با این شدت رخ میدهد؟ آیا همه تقصیرها متوجه مردم است؟
پاسخ روشن است، خیر.
اگر با رویکرد رابرت مرتون، جامعه شناس آمریکایی به ماجرا نگاه کنیم، میتوان چنین گفت؛ زمانی که بین هدف (دیدن یک سلبریتی و در ادامه آرزوی بدل شدن به او) و وسیله (ابزارها و روشهای تحقق هدف) فاصلهای پرنشدنی وجود داشته باشد، افراد از شیوههای درست و گاه نادرست و حتی مغایر با هنجارهای جامعه به تحقق هدف خویش اقدام میکنند.
در این وضعیت، افراد با نوآوری و خلق شیوههای نادرست سعی در رسیدن به آرزویی دارند که دور از دسترسشان است. بسیاری از کسانی که اینچنین مشتاقانه در تمنای دیدن رونالدو به هر کاری دست زدند، از بالا رفتن از تپه تا هجوم به هتل محل اقامت او، در شرایط عادی هیچ راه دیگری برای دیدن سلبریتی موردنظرشان ندارند و اینکه روزی شبیه به او شوند نیز همچنان برایشان رویایی شیرین و تحققنیافتنی باقی خواهند ماند.
بنابراین واکنشهای افراطی آنها گرچه خوشایند نیست، اما چندان هم دور از انتظار به نظر نمیرسد. آنها رویای رونالدو شدنی را در سر میپرورانند که در واقعیت نشدنی است. پس سعی میکنند حداقل با نزدیکی به او ناکامی خود را توجیه کنند و هویت گمنام خود را با الصاق به یک سلبریتی در جامعه به رسمیت بشناسند.
هیچ بعید نیست که پسازاین دیدار فیلمها و عکسهای بیکیفیتی را که از راه دور از این سلبریتی ورزشی تهیهکردهاند، در صفحات اینستاگرام شان منتشر کنند و از اینکه موفق به دیدن رونالدو شدند، به خود ببالند.
مشتاقان سلبریتی چون خود نمیتوانند به شیوههای معمول و ساده به منزلت شهرت دست یابند، در جستجوی جایگزینی برای این فقدان میگردند و این جایگزین گاهی با دیدن سلبریتی موردنظر و عکس و فیلم گرفتن از او ممکن میشود.
فرد مشهور و صاحب شهرت، از سرمایه سلبریتی (سرمایه ناشی از شهرت) و امتیازات متعاقب آن برخوردار است، سرمایه سلبریتی برای او سرمایه اجتماعی و اقتصادی به ارمغان میآورد و گاه حتی او را به جایگاهی فرابشری نائل میکند، وضعیتی که در خصوص برخی سلبریتی ها همچون مایکل جکسون، الویس پریسلی، مرلین مونرو وجود دارد، آنها حتی پس از مرگشان نیز مشهورند و طرفداران مشتاقی دارند، بنابراین علاقه به سلبریتیها پدیدهی جدیدی نیست.
علاوه بر این، همانطور که افراد مشهور از این سرمایه سلبریتی بهرهمند میشوند طرفداران نیز با نزدیکی و انتساب به سلبریتی سعی در بهرهمندی از سرمایه سلبریتی دارند و بدین طریق منزلت دلخواهی را که جامعه به آنها اهدا نکرده از فردی دیگر (سلبریتی) طلب میکنند.
سلبریتیپرستی مسئلهای اجتماعی است و مسائل اجتماعی نیز مسائلی تکساحتی نیستند و نمیتوان با نگریستن به یک جنبه از آن به واکاوی موضوع پرداخت.
همیشه انداختن توپ به زمین مردم کاری آسان است، اینکه با سرزنش و توهین به مردم و بیفرهنگ خطاب کردن آنها نسبت به ابعاد اجتماعی موضوع غفلت کنیم، مشکلی را حل نمیکند.
همانطور که اشاره شد، مجموعهای از عوامل اجتماعی به این پدیده دامن زده است، از ناکامیهای شخصی و شکاف بین هدف و وسیله تا خلأ مراجع رسمی و تأثیرگذار، تقلیل سرمایه اجتماعی و...که هرکدام از آنها در گرایش به سلبریتیها و علاقه افراطی به آنها نقش ایفا میکند و نیاز به تحلیل و بررسی عمیق دارد.
بنابراین بهدوراز انصاف است که صرفاً مردم را سرزنش کنیم و زمینههای اجتماعی موضوع را نادیده بگیریم.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: سلبریتی پرستش رونالدو تحلیل سرمایه سلبریتی سلبریتی ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۲۶۲۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پرسپولیس: وقاحت رخ داده در آزادی توهین به همه بانوان بود
باشگاه پرسپولیس طی بیانیه ای به اتفاقات بازی این تیم برابر تیم سپاهان واکنش نشان داد.
به گزارش مشرق، سالها است بخشی از جامعه هواداری سپاهان، هر از چند گاهی اقدامات وحشتناکی را رقم میزنند. اقداماتی که در مقابله با این پدیده صورت میگیرد هم اصلا بازدارنده نیست و حتی به نظر اعتقادی به برخورد جدی وجود ندارد اگر مقامات با فشار افکار عمومی رو به رو نبودند.
در تمام این موارد دیده نشد باشگاه سپاهان حتی یک بار عمیقا متاسف باشد مگر این که از شدت بازتاب ماجرا، مجبور به این امر شده است.
در همین مورد اخیر حتی رویکرد انتقادی به این مسئله را زیر سوال بردهاند و به آنهایی که به واسطه مشمئز کننده بودن، حادثه برانگیخته شدهاند، اَنگ چسباندهاند. البته که آنها هم از این وضعیت پیش آمده خوشحال نیستند، چون روز چهارشنبه شاهد شروع یک جریان فکری و رفتاری بودیم که اگر در همین نقطه با شدت تمام در نطفه خفه نشود آغاز یک جریان خشونت و هتک حرمت نسبت به بانوان در تمام جامعه خواهد بود. آنچه اتفاق افتاد علیه بانوان هوادار تمام باشگاهها از جمله خود سپاهان نیز بود.
ملت ما شهدای عزیز و گرانقدری را در دفاع از حرم داد تا پای داعش و تفکرات داعشی که جلوهای از آن در نگاهی بود که به زنان داشت به این کشور باز نشود و حالا در کمال تعجب یکی همان تفکر را فریاد زده و در داخل و خارج فوتبال و ورزش باید بسیاری به حال خود متاسف باشند اگر به قدری متاثر نشدند که واکنش لازم را داشته باشند.
این ها غلو و بزرگنمایی نیست، واقعیاتی است که کمتر جرات بیان آن وجود دارد و اما در ارتباط با رفتارهای بخشی از جامعه هواداران سپاهان و نه همه آنها حکایت طولانی است.
حمله به خودروی حامل مدیران باشگاه رقیب که با توجه به ابعاد سنگ و آجرها به نظر به قصد جانشان بود، نابینا شدن سرباز احمدی از دو چشم به خاطر پرتاب نارنجک دستساز، حمله وحشیانه و بیرحمانه به تعدادی از هواداران پرسپولیس و ضرب و شتم آنها، نابینا کردن هوادار پرسپولیس، تهدید و ارعاب هواداران پرسپولیس در شهر و محل زندگی خودشان (اصفهان)، حمله به خودروهای خبرنگاران در تهران، آتش زدن خودروی یکی از خبرنگاران در حادثهای دیگر، حمله به ماموران داخل ورزشگاه در بازی خارج خانه، حمله به اتوبوس حامل اعضای تیم فوتبال پرسپولیس با نارنجک که میتوانست با شوک به راننده و از کنترل خارج شدن اتوبوس به اتفاقی فاجعهبار بدل شود، بخشی از حوادثی بودهاند که جدای از برخوردهای لفظی و فیزیکی معمول در ورزشگاهها توسط این عده رقم زده شده است.
حالا هم پای مسائل ناموسی را به میان کشیدهاند که دیگر برخوردهای انضباطی و اخلاقی برای مواجهه با آن کفایت نمیکند. این ماجرا قرار است تا کجا پیش برود؟
توجه افکار عمومی را به این نکته جلب میکنیم که توهین آن فرد معلوم الحال که معلوم نیست در چگونه دامانی بزرگ شدهاست فقط قسمت کوچکی از رفتارها و توهینهای مشمئز کننده بخشی از هواداران سپاهان نسبت به بانوان بود.
باشگاه پرسپولیس مدارک و فیلمها را جمعآوری کرده و در قالب شکایات علیه این فرد به طور خاص و علیه جمعی از هواداران و باشگاه سپاهان در اختیار ارکان قضایی فوتبال و دستگاههای ذیربط قرار میدهد اما قطعا این کفایت نمیکند.
چرا باید جامعه هواداری بعضی باشگاهها به خاطر کوتاهی یا نگاه رنگی بعضی مسئولان امر و دستگاهها در شهرهای خود به باوری برسند که برای خود حاشیه امنیت اینچنین قائل باشند؟
همچنین به ارکان ورزش و فوتبال کشور، تضمین میدهیم چنین اتفاقاتی در قالب مواردی چون خشونت علیه زنان در ابعاد بینالمللی فوتبال قابل پیگیری است اگر احساس نشود برخوردی که صورت میگیرد متضمن امنیت و حرمت بانوان هوادار همه تیمها باشد و در این امر هیچ فرقی بین بانوان هوادار پرسپولیس، استقلال، سپاهان، تراکتور، خوزستان، گیلان، مازندران، کرمان و … نیست.